شیوه های شخصیت پردازی در داستانهای کوتاه غلامحسین ساعدی

پایان نامه
چکیده

چکیده برگزیدن شخصیّت یا شخصیّت های مناسب، با صفات وخصال وتوانایی های ویژه ی خود، یکی از فنون مهم و قابل دقّت در داستان پردازی است. در یک داستان کوتاه، از یک شخصیّت اصلی و در داستان بلند از چند شخصیّت سخن می رود که هریک کاری انجام می دهد، وظایفی بر عهده دارد و در موقع لازم پا به صحنه می گذارد. در بررسیِ عناصر داستان، شخصیّت، عنصری است که متقابلاً بر بیشتر عناصر داستانی تأثیر می گذارد. موضوع این رساله تحلیل و بررسی شیوه های شخصیت پردازی در مجموعه داستان های کوتاه غلامحسین ساعدی است. این مجموعه ها بدین قرارند: عزاداران بَیَل(1343)، دندیل(1345)، واهمه های بی نام و نشان(1346)، ترس و لرز(1347)، شب نشینی باشکوه(1349) و گور و گهواره(1356). محورهای بحث در هر یک از مجموعه ها عبارتند از: وصفِ اشخاصِ داستان ها از جهات ظاهری(ریخت، پوشش و سیما)، عقاید، اخلاق، رفتارهای فردی و اجتماعی، متعارف یا غیر متعارف بودن اشخاص، تناسب افکار و احوال و رفتارهای هر شخص با منش و سرشت و پایگاه اجتماعی او، ابعاد زندگی اشخاص، نحوه ی تعامل و گفتگوهای اشخاص باهم، هم خوانی و هم داستانی اشخاص با ساختار و طرح داستان ها، مسئولیتی که داستان نویس در انتخاب یا خلق شخصیت ها برای خود الزامی می داند، آیا کار داستان نویس نمایش است؟، نام هایی که برای شخصیت ها انتخاب می کند، موضوع (subject)، مضمون (theme) و داستان کوتاه (short story) چیست؟ علاوه بر این در خلال مباحث رساله می کوشیم شگردهای دیگری را که نویسنده در وصف و شناساندن اشخاص داستان ها به کار گرفته نقد و بررسی کرده و به قدر وسع خویش دقت و اهمال کاری نویسنده را در مورد موضوع رساله بحث کنیم. کلید واژه ها: غلامحسین ساعدی، ادبیات معاصر، داستان کوتاه، عناصر داستانی، شخصیت، شخصیت پردازی.

منابع مشابه

شیوه های زبانی شخصیت پردازی در داستانهای کوتاه سیمین دانشور

سیمین دانشور از جمله معدود نویسندگان معاصر زن است که توانسته است با استفاده از اطلاعات و دانش قابل قبول خود در قالب داستان و رمان آثار ارزشمندی به جامعه علمی و ادبی تقدیم نماید و از مسائل و مشکلات زمانة خود پرده بردارد. او تلاش کرده است به عنوان چشم بیدار جامعه را از زوایا وگوشه های مختلف-مخصوصاً از دید یک زن نگاه کند و مباحثی را مطرح نماید که قبل از او یا اصلاً بدان پرداخته نشده یا اگر هم پرداخت...

متن کامل

نقد زیست‌بوم‌گرایانة داستانی کوتاه از غلامحسین ساعدی

واکاوی پیوند ادبیات و محیط‌زیست و نحوة انعکاس زیست‌بوم در آثار ادبی از اواخر قرن بیستم میلادی در قالب نقد ‌زیست‌بوم‌گرا آغاز گردید. این حوزة مطالعاتی با محور قرار دادن محیط‌زیست و دقت در تأثیر آن بر متون ادبی، ضرورت توجه به این موضوع را در علوم انسانی مطرح می‌نماید و بدین‌ترتیب، در تلاش برای برجسته‌سازی جایگاه محیط‌زیست در متون ادبی و نیز حفظ آن در دنیای صنعتی امروز است. پژوهش پیش‌رو بر مبنای ر...

متن کامل

نمود شخصیت اصلی در داستان‌های کوتاه غلامحسین ساعدی : (با تکیه بر ساخت‌گرایی تکوینی گلدمن)

این پژوهش باتکیه‌بر شیوه ساختگرایی تکوینی به بررسی شخصیت‌های اصلی سه مجموعه داستان «شب‌نشینی با شکوه»، «عزادارن بیل» و «دندیل» نوشته غلامحسین ساعدی می‌پردازد و ویژگی‌های شخصیت‌های اصلی داستان‌های او شناسایی و باتوجه‌به شرایط اجتماعی و فرهنگی زمان نگارش آثار تحلیل می‌شود. این بررسی نشان می‌دهد رابطه هم‌ارزی میان وقایع اجتماعی روزگار نویسنده و شخصیت‌پردازی او وجود دارد. آگاهی جمعی نویسنده و جهان‌...

متن کامل

نقد روانشناختی شخصیت های مجموعه داستان های کوتاه غلامحسین ساعدی

چکیده نقد روانشناختی شخصیت در داستان کوتاه یکی از رهیافت ها و گفتمان ها در حیطه ی نقد ادبی محسوب می شود و رویکرد بسیار مناسبی برای عبور از سطح ظاهری و واکاوی ریشه های یک اثر ادبی است. فروید یکی از مهم ترین اندیشمندان قرن بیستم است و برخی از نظریه هایش تقریبا در همه ی ابعاد فرهنگ غرب رسوخ کرده است، و آن چنان چهره شناخته شده ای است که کمتر کسی است که با مفاهیمی چون لغزش زبانی، تحلیل رویا یا حتی...

شیوه های شخصیت پردازی در داستانهای کوتاه اسماعیل فصیح(بیست داستان کوتاه)

فصیح از نویسندگان پرکار و توانای ادبیات معاصر ماست که مسائل اجتماعی زمانه اش را در رمانها و داستانهای کوتاهی که از خود برجای گذاشته است مورد کاوش قرار می دهد. اما حق او در حوزه ی نقد و بررسی چنانکه باید ادا نشده است و جز چندرمان معروف بقیه ی آثار او مورد بررسی قرار نگرفته اند. در این تحقیق عنصر شخصیت و شیوه های شخصیت پردازی در بیست داستان کوتاه رئالیستی -ناتورالیستی او مورد بررسی قرار گرفته است...

15 صفحه اول

بررسی عنصر شخصیت و چگونگی شخصیت پردازی در آثار داستانی غلامحسین ساعدی

این پایان نامه به بررسی عنصر شخصیت و چگونگی شخصیت پردازی در داستان های غلامحسین ساعدی می پردازد. و به این سوال پاسخ می دهد که توفیق فراوان او در شخصیت پردازی از چه راه هائی به دست آمده است. شیوه های معمول در شخصیت پردازی عبارتند از: ارائه ی شخصیت ها با استفاده از شرح و توضیح مستقیم. ارائه ی شخصیت ها از طریق عمل آن ها. ارائه ی درون شخصیت ها بی تعبیر و تفسیر. ساعدی در داستان های خود، گاه با توصیف...

15 صفحه اول

منابع من

با ذخیره ی این منبع در منابع من، دسترسی به آن را برای استفاده های بعدی آسان تر کنید

ذخیره در منابع من قبلا به منابع من ذحیره شده

{@ msg_add @}


نوع سند: پایان نامه

وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه علامه طباطبایی - دانشکده ادبیات و زبانهای خارجی

کلمات کلیدی

میزبانی شده توسط پلتفرم ابری doprax.com

copyright © 2015-2023